Een zieke thuis; ik loop met mandarijnen te sjouwen, thee te zetten, gesprekjes voeren et cetera. Wat bij een verzorging hoort.
Moet de rust om te tekenen en schilderen tussen de bedrijven door vinden. Wat niet zoveel rust is daarom.
Het gaat zoals het gaat en passen en meten en toch verder werken.
Bedacht ook dat het project met nog twee maanden in het vooruitzicht haar einde nadert. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
Nu valt dat wel mee. Toch moet ik op letten – denk ik vandaag – niet op het allerlaatst nog af te haken.
Ik vind het wel een fijne kop om aan te werken; lekker overzichtelijk. Misschien is het dat wel.