De fotografe Sacha werkt hard; ze is drie dagen bij mij om te leren tekenen.
Een middag, een ochtend en morgen de hele dag.
In haar ‘vrije’ tijd maakt ze ook nog thuiswerk. Het gaat goed. Ik besef hoe veel het voor haar is.
Een volgende keer als ik een privé-leerling krijg, zal ik misschien voorstellen het in twee delen te doen.
Sacha komt uit Maastricht; dus het is ook niet vlakbij.
De mond luistert zo nauw. Het is de uitdrukking van een mens waar zoveel in ligt.
De kleine nuances die de persoonlijkheid de wereld kenbaar maakt.
Een kleine kromming moet precies zijn zoals deze is; er kan niet gesjoemeld worden.
Dan mis je de persoonlijkheid; het persoonlijke karakter.
Dat is wachten totdat het verschijnt en ook dan kun je dit weer kwijt raken. Door een verkeerde ‘move.’
Dan hopen, bidden en werken om het weer terug te krijgen.
Bij een mond moet je de goden niet verzoeken; als het er staat: stoppen.
Tenzij er iets aan ontbreekt. Dan is het vaak ‘to kill your darling.‘
Het gaat erom dat je geen genoegen neemt met iets wat niet helemaal goed is.
Tenminste; zo doe ik het. Bijna altijd.
De kraag van veren heb ik wat met een losse toets gelaten; dit contrasteert mooi met het meer uitgewerkte gezicht.
Ga ik nog een Iris Apfel doen? Ik denk het niet.
Ben wel toe aan iets nieuws; dacht een gezicht in de hele breedte of lengte van het papier.
Dat is wel een uitdaging.
En wellicht eens iemand nemen die ik niet zo aantrekkelijk vindt. Zoals Trump of Poetin.
Ook een uitdaging.