198 Ata Kandó ( fotografe)

Gisteren was het even behelpen; eerst nog een zelfportret gemaakt. Maar, ik vond dit zo ‘niet plesant’ dat ik het heb weggehaald en een reserve tekening heb geplaatst.

Ook niet mijn beste, maar zo is het nu eenmaal.

Ben ook wel moe van al het verbouwen en de rotzooi waar ik nog steeds in zit.

Er gloort hoop aan de horizon!

Op zoek naar een illustratie voor de Master Leer Tekenen ( Een inspirerend vervolg programma op de workshop Leer Tekenen) kwam ik wonder-lijk genoeg dit boek tegen

Na het lezen van deze recensie gelijk ook maar haar tweede boek Spark besteld.

Aangezien Marie Kondo wereldwijd als opruim-expert geldt, moet het gaan lukken.

( Als – naar men zegt – drie keer Stier ben ik een echte op-hoper; boeken, ( vooral kookboeken), kleding sieraden, schoon huisraad. Zoals een echte Stier betaamd. Daar gaat dan nu de beuk in begrijp ik. Wel goed zo’n opruim-actie>)

Heb mijn dagje Maastricht geskipped; droomde dat de trein niet ging en ik dus met heel, heel veel moeite in Maastricht zou aankomen.

Dacht; ik ben te moe. Ga nu vanavond, slaap daar en geef morgen een workshop bij Brain Studio.

Geeft me ook kans om rustig te werken aan het portret van Ata Kandó

Omdat de afbeelding zwart/wit is, wordt het inkt. Ik ben niet zo tevreden over de pen waarmee ik tekenen. Zal eens op zoek gaan naar een beter pennetje.

Ik ben geen voorstander van ‘natekenen’ – hé, terwijl ik tijdens dit project ‘365-dagen-een-portret bij niet anders doe.

Zeker als je begint met tekenen; teken naar het leven.

Natekenen = geen kunst; letterlijk en figuurlijk.

Maar, wat ik merk is, dat dit natekenen wel iets anders oefent; het visuele geheugen.

Ik kan niet kijken en tekenen/schilderen tegelijkertijd. Dit wil zeggen; ik moet de vorm onthouden ( korte geheugen) Dat is wel weer goed.

Zie nu pas, dat de ogen niet op één lijn zitten; als ik de tekening omdraai, zie ik het meteen.

Het blijft altijd opletten ( en even checken dus).  Nou ja.

Zo’n vergissing doet echt pijn. Op zich is het een mooi portret vindt ik.

Wat is het toch? Het streven naar perfectie ( van de mens)? Het volmaakte? Ik heb geleerd het er te laten zijn. Het is niet anders. Het blijft oefenen; elk portret weer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *