Vandaag is Picasso aan de beurt.
Alhoewel in niet een echte fan van deze schilder ben en het mij wat betreft vrouwvriendelijkheid geen voorbeeld voor de mensheid lijkt, is het een belangrijke naam in de kunstgeschiedenis..
Ik begin met een citaat van deze schilder waar iedereen haar/zijn voordeel mee kan doen.
‘Learn the rules like a pro, so you can break them like an artist.’
Ik wil er in ieder geval een lijntekening ( inkt?) van maken.
Altijd is daar bij het begin de angst, dat het ‘niet gaat lukken.’ Ik hou mij voor ,dat dit project van 365-dagen-een-portret niet over resultaten gaat.
Het gaat om heel iets anders. Het avontuur. Wat gaat er gebeuren? Wat leer ik ervan? Zal ik mijn karakter ermee sterken? En meer van dit soort zaken.
In het boekje Letters from a Stoic van de Romeins filofoof Seneca kwam ik het volgende advies tegen. Om je los te maken van datgene waaraan je gehecht bent, kun je als oefening 10 dagen lang iets niet doen wat je altijd doet. Tien dagen iets na laten waaraan je gehecht bent.
Ik hou van dit soort avonturen; onbekende paden betreden, jezelf uitrekken.
Een van de dingen waar ik echt op sta, is mijn kopje granenkoffie gemengd met echte koffie en havermelk als ontbijt in de vroege ochtend.
Dus heb ik dit voor de komende tien dagen geschrapt.
En weet je wat; het geeft energie!
Dat je het doet! Dat geeft energie.
Ik vermoed, dat het omgekeerd ook zo is: alles waar we ons aan hechten kost energie.
Met dank aan Seneca.
Het voorbeeld dat ik heb uitgekozen, is een uitnodiging voor kleur en licht en donker. Kijken wat ik ermee ga doen.
Tot twee keer toe ben ik er de afgelopen keren de mist mee ingegaan, dat ik de afstand tussen de ogen te groot heb gemaakt. Dus; nu opletten!
Het is een monumentaal portret. Het roept bij mij een diep verlangen op om het te kunnen vatten. Om het recht te doen.
De blik is goed. Waar ligt dit ? Ik weet het niet. Ik weet alleen wanneer het klopt.
