Vandaag ga ik eerst beginnen met het tekenen van een portret. Zal ik opnieuw beginnen of verder gaan in wat ik al heb?
Volgende week geef ik de hele week les; dat zijn leuke, maar ook vermoeiende dagen. Ik vraag me nu al af hoe ik het met dit project ga doen. Vroeger op staan en voor het lesgeven nog een portret maken. Ik vind wel een manier.
Ergens zitten de trekken er wel in; je herkent er ( tenminste ikzelf) Adriaan van Dis wel in. Maar, ik ben er bijna zeker van dat de ogen te ver uit elkaar staan.
Dat heeft ook te maken met dat ik de ogen op mijn computer heel groot zet als ik ze teken. Zodat ik ook de kleine details goed kan zien. Het gevaar is dan – en dat gebeurde deze keer – dat ik de ogen te groot teken. Dan wordt vanzelf de afstand tussen de ogen ook te groot.
Ik vind het fijn om in de vroege ochtend te gaan tekenen; alles is dan fris. Ook ikzelf.
Tekenen is voortdurend relaties leggen.
Als ik de kraag teken (ik denk niet ‘ik teken nu de kraag’, maar ik teken lijnen, richtingen, maar goed voor het communiceren zeg ik ‘kraag’) kijkt ik naar boven waar deze te vinden is ten opzichte van wat ik al heb getekend.
De rechterkant van onze hersenen is de kant van relaties. De linkerkant niet; deze ziet alles geïsoleerd. Veel van onze maatschappelijke wijze van denken en leven zijn op de linkerkant van de hersenen gebaseerd. Maar er is een ommekeer gaande. Wat ook wel moet. Zo meent de Engelse psychiater Ian McGilChrist in zijn boek The Master and his Emissary dat veel problemen die we in onze samenleving tegenkomen hun oorzaak vinden in een verkeerde rol verdeling tussen de linkerkant van de hersenen en de rechterkant.
Met Einstein meent hij dat de linkerkant de plaats van de dienaar behoort aan te nemen. In bijna alle sectoren van onze samenleving is dit niet het geval. De linkerhersenhelft neemt het meesterschap in handen. Dat is vragen om problemen zowel persoonlijk als op alle andere gebieden.
Leren tekenen naar de waarneming is een manier om de zienswijze van de rechterhersenhelft te ontwikkelen. Het verandert je.
Het gaat nu beter met het portret; Adriaan van Dis begint er zoveel in te zitten, dat met schilderen straks ik een redelijk goede basis heb.
Wat is het heerlijk om zo in de vroege ochtend met Maria Callas op radio 4 te werken.
Het portret is nu beter en er is voldoende basis om te gaan schilderen.
De kunst van het wachten : dingen veranderen soms om gewoon niets te doen. Radio4 : Goedemorgen met …Nynke Laverman ( zangeres)
Als voorbeeld van dit wachten: Spiegel im Spiegel van Avro Pärt
www.leertekenen.nl ( Betty Edwards; wie met de rechterhersenhelft leert tekenen, kan alles tekenen wat hij/zij ziet)