Het is lastiger als ik laat begin met werken. Vandaag was het al 20.30 voordat ik begon. Nu is het 23.30 en dan kan ik niet meer genoeg concentratie opbrengen. Daarom heb ik de mond niet helemaal af kunnen maken. Ik ben gestopt op het moment dat het er een beetje in zit. Omdat ik weet dat ik dan te moe wordt om nog iets heel goeds te kunnen maken.
Omdat het voor het eerst is, dat ik met aquarelstiften en -verf werk, ontdek ik elke keer weer meer van hoe het ‘werkt.’
Het is eigenlijk een medium waarmee je als het ware kunt kneden; de penseel plat met veel water en dan in de beweging vorm geven.
Ik voel me nog op het begin van dit pad. De kleuren zijn soms nog wat te vaag; niet helder genoeg naar mijn zin. En ook, durf ik niet altijd even goed.
Dan ben ik te voorzichtig.
Het was een leuke foto om te doen met veel onverwachte kleur op onverwachte plaatsen. Ik hou daar van.
Ik weet dat ik nog heel onvoldoende greep heb op de vlakken van het gezicht. Ik doe wat dat betreft maar wat. Zou het beten in mijn vingers willen hebben; het driedimensionale karakter van een kop.
Blijven oefenen, houdt ik mijzelf voor; dan komt ook dat wel.