Vandaag overweeg ik het project te stoppen. Gisterenavond heb ik min of meer mijn jongste zoon naar huis gestuurd, omdat ik nog de tekening af wilde maken. Ja, zo zit in in elkaar; als ik iets heb afgesproken, beloofd dan wil ik dit ook nakomen.
Tot 0.30 aan het portretje van Sonja Barend gewerkt. Ik begon om 22.30. Ik was eigenlijk te moe om mij echt te kunnen concentreren; ik deed maar wat.
Ook te moe en teveel tijdsdruk om iets te kunnen veranderen c.q. controleren.
Wat is nu belangrijker? Naar mijn zoon luisteren als hij iets met mij wil delen of zo’n portretje.
Als ik er niet meer zou zijn wat zou er dan echt om doen?
Mijn zoon natuurlijk.
Met deze zoon sprak ik hierover en hij gaf mij een wijze raad; het is belangrijk om datgene wat je toegezegd hebt vol te houden. Iets beloven en dan weer niet doen, maakt dat je het vertrouwen bij anderen verspeelt.
Ik sputterde tegen; ja, maar…..en dan het verhaal van het gemiste gesprek.
Ja, meende mijn zoon, je hebt je natuurlijk heel wat op de hals gehaald door je te verplichten elke dag een portret op FB te plaatsen. Hij laat doorschemeren, dat hij dat niet zo verstandig van mij vindt.
Ik denk dat ik de gulden middenweg ga bewandelen. Op dagen dat ik weinig tijd heb – zoals vandaag en ook morgen – plaats ik een gedeelte. Een onaffe tekening; het portret in wording.
Of, wellicht ook; gewoon dit-is-het.
Ik moet afstand doen van het feit, dat ik wil scoren; iets perfecta afleveren.
Dat kan niet, dat houdt ik niet vol.
Daarom vandaag deze begin-schets van Patrick Kluivert.