Mijn volgers lijken een beetje ‘moe’ van dit portret. Ik dus niet. Het lijkt er misschien op dat er per schilderssessie niet veel gebeurt, maar dat is schijn. Het wit ( de krijtlaag, die overal overheen lijkt te zitten) is constant in beweging (bij mij.) Eigenlijk lijkt er maar weinig vorm, omdat de aanduidingen van vorm ( jukbeen et cetera) verborgen liggen onder het krijt. Dat maakt het lastiger.
Ik heb wel plezier in dit portret. Ik vind de uitstraling ervan tot nu toe mooi.
En als ik terugkijk naar de ontwikkeling, zie ik ook hoe ik stoei met de verhoudingen. Nu begint ze ( Halina) er wat in te komen.
Net niet helemaal klaar vandaag; dan morgen nog klein restje. Of laat ik het zo? Vind ik ook wel interessant. Even laten rusten daarom.
Heerlijk om naar te luisteren: Lascia ch’io pianga ( Ann Hallenberg)