Misschien hoef ik er niet zoveel meer aan te doen, aan het portret van Renate Dorrestein.
De blik in de ogen zit er mooi en wellicht is het voldoende om de mond mooi aan te zetten.
Bach staat op; wat altijd rust geeft.
Vandaag gestart met het ‘grote boek” voor de vernieuwde website www.leertekenen.nl.
Ik ben er al twee jaar mee bezig om deze te vernieuwen en het komt maar niet echt van de grond.
In de lesweek met vier cursisten heb ik de tijd genomen om een lijstje te maken met zaken die aandacht vragen.
Als eerste is daar het vernieuwen van de website.
Pas toen ik een extra large fotoboek kocht ( bij de Kringloper) met het idee daar een ‘moodbook‘ van te maken wat betreft de website ( in beeld en woord per pagina wat ik wil) kwam ik er achter dat dat misschien wel het probleem is. Ik weet niet goed wat ik wil.
De oude website is bijna retro zolang gaat deze al mee en net met als een afgedragen en versleten kledingstuk kan ik er blijkbaar én moeilijk afstand van nemen én mij voorstellen met iets nieuws rond te lopen.
Van een aantal oude Happinez die ik gekregen had ( en waar altijd zo mooie kleuren in staan) heb ik op het gevoel ( wat vindt ik mooi) een kleurengamma samengesteld.
Elke keer moet je weer bereid zijn datgene wat je ‘hebt‘ op te offeren.
Het is dé enorme leerschool van werken naar de realiteit.
In mijn beleving leidt het scheppen naar de werkelijkheid je naar de diepste Waarheden van het Leven.
Zoals de voortdurende bereidheid om datgene wat er is, lost te laten.
Dat is een geestelijke ontwikkeling. Een ander woord er voor zou ‘onthechting‘ kunnen zijn.
Zonder dit te voeden en in jezelf te laten groeien, is er geen scheppend proces mogelijk.
Het kan niet anders, dan dat dit ook op andere terreinen van je leven doordringt.
Je kunt je eigen kunstzinnige ontwikkeling niet scheiden van de rest van je bestaan.
In die zin is kunst bedoeld te ‘verheffen.‘ Alles komt tenslotte bij eenzelfde punt terecht ( en mijn inziens hoort echte wetenschap hier ook toe).
Wie kan loslaten wat is, komt bij de Scheppende Kracht terecht.
Dat is een weg, die je niet in één dag maakt. Het is een proces van vaak hard werken.
Het afpellen van een ui; iedere keer een laagje.
Kunst leert ons dit.
Vaak – in feite – op een makkelijker en meer toegankelijker manier, dan het gewone leven.
Het oefent je als het ware daarin, zodat je het in je eigen leven kunt gaan gebruiken.
Ik ben voorzichtig aan het werk. Waarom? I don’t know. Het zit in mijn handen; de voorzichtigheid.
Ik zie wel. Hoe dan ook; ik ga er zo mer zorg mee om. omdat ik zo eerlijk wil zijn. Zoiets is het.
Geen fratsen, geen grootdoenerij.
Morgen waarschijnlijk de laatste toetsen.