119 Carmen Dell’Orefice (3), stijl-icoon en model ( 84 jaar)

Het is tegen 20.00 voordat ik begin met het portret. Ik merk, dat nu ik mijn portretten ook via Twitter deel ik het nog serieuzer neem dan ik al deed. Immers, Twitter verbindt mij met de hele wereld.

Ik vind het erg exciting; dat je zoveel mensen kunt bereiken.

Ik heb er zelfs mijn portret-avond in Baarn voor laten vervallen. Dat wil zeggen, gedeeltelijk; moet morgenvroeg ook lesgeven en als ik in Baarn ga tekenen, slaap ik nooit voor 01.00.

Aan het werk.

Sterker nog; ik zie er tegen op om te gaan schilderen.

Zoals een leraar eens tegen mij zei; ‘Je moet aanvallen.‘ Ga ik doen.

Diezelfde leraar ( Ruud Krijnen) zei ook: ‘Je kunt eigenlijk niet meer dan twee uur geconcentreerd achter elkaar werken.’

Ik moet hier aan denken, omdat er altijd een moment in het portret komt, dat ik denk: ‘Nu moet ik stoppen.’

Zo ook vandaag. Het portret mist nog wat zwaarte, maar dat komt straks wel met de schaduwpartijen in het gezicht en de kraag.

Terwijl ik de link van mijn leraar Ruud Krijnen zoek ( hij leerde mij schilderen naar de oude meesters), kom ik een foto van mijzelf tegen terwijl ik in zijn atelier een kopie van een schilderij van Rembrandt maak. Leuk om te zien.

De Meester zelf:

Door de gewassen tekening krijgt het aquarel een andere uitstraling; ik denk dat ik het bij dit experiment laat. Ik mis de directe aanwezigheid van kleur. Misschien kan ik eens proberen een wassing in kleur te maken en daar verder op te gaan werken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *