Vanochtend eerst lesgegeven aan de Irma Hulscher Academie voor PMU.
Ik leer deze PMU specialisten in vier lessen goed tekenen ; wat een enorme winst is voor hun werk.
Ook bij de praktijk van de PMU komt het veel op goed kunnen waarnemen aan.
Daarna even naar de Kringloper in Naarden; het is altijd een feest. Een keur aan geweldige ( kook) boeken en alles is leuk.
Een heel mooi boek van de kunstenares Janneke Brinkamn-Salentijn:
Bloemen in waterverf; een eenvoudig stappenplan voor botanisch schilderen.
Wat een bof. ( voor 1,50€)
Ik hou zo van ‘stappenplannen.”
Ik had eerst een andere foto als uitgangspunt, maar een heel grappig foto bleef maar aan mij trekken.
En vanochtend bij het wakker worden, dacht ik: ‘deze moet ik gaan doen.’
Het is al 21 uur voordat ik begin; beetje laat.
Het is wonderlijk met de donkere huid. Ik ben er door gefascineerd. Op de een of andere manier lijkt het alle kleuren om zich heen op te nemen.
Want het blauw van de trui ( als hoofddoek) komt overal in het gelaat terug.
Bij de vrouw met de rode en doorzichtige omslagdoek zag je overal het rood terug of vermengd met andere kleuren.
Het is een groot avontuur.
Nu eerst de tekening
De tekenschets is heel dun getekend; ik moet deze wel vier keer sterker maken anders is het te licht om in de blog te laten zien. Het is dat ik straks met de waterverf weet waar wat moet komen.
Nu ik elke dag toch wel minimaal een uur teken, merk ik een enorme vanzelfsprekendheid terwijl ik teken. De lijnen lijken zich bijna als vanzelf neer te zetten. Of met andere woorden; meer en meer is er een eenheid tussen hand en ogen.