Het is de vierde lesdag en eerst dacht ik dat het mij niet zou lukken om vandaag een portret te tekenen.
Bij zo’n vierde dag begint de vermoeidheid toe te slaan.
De vierde dag is de apotheose voor mijn cursisten. De afgelopen dagen hebben ze ontzettend hard gewerkt en zich de deelvaardigheden van het tekenen eigen gemaakt. De vierde dag gaan ze elkaars portret tekenen. Dan komt alles bij elkaar en overstijgt het vaak het geleerde. In zekere zin zit dan het belangrijkste van mijn werk erop.
En vaak komt dan bij mij de vermoeidheid.
Ik heb eerst een paar uur geslapen en kijk of ik in ieder geval kan beginnen met het portret van Beatrix.
Moest nog een goede en bruikbare foto vinden. Eigenlijk waren er niet zoveel. Meestal staat Beatrix lachend op een foto. Lachend van een foto iemand natekenen, wordt meestentijds nogal gemaakt.
Ook zijn er eigenlijk niet veel studio foto’s met een goede verdeling van licht en donker.
Tijdens het zoeken vielen mij de vele schilderijen op die van Beatrix zijn gemaakt En meestal hebben ze dezelfde foto als basis.
Deze heb ik tenslotte gekozen; het is wel leuk om in het spoor van andere schilders te werken.
Het leuke van iemand tekenen is wel, dat je opeens ziet hoe iemand er echt uit ziet. Pas nu valt mij op hoe klein de ogen van Beatrix zijn.
Het is een ontzettend leuk portret om te doen! Met veel groen, rood en paars.
De goden zijn mij gunstig gezind vanavond; binnen een half uurtje heb ik de tekening klaar. Niet volmaakt; daar ga ik vanavond niet voor. Wel voldoende vorm en herkenning om morgen verder mee te kunnen gaan. Zal morgen de tekening nog wat verfijnen ( met name de mond).