Op zoek naar een passende afbeelding voor het herschrijven van de Master Leer Tekenen, kwam ik een verhandeling over aquarel tegen. Overigens een wetenswaardige ( letterlijk) website.
Vandaag neem ik deze tekening van Horst Janssen als inspiratiebron.
Ik heb zoveel kleine eindjes potlood, dat ik besloten het te proberen met deze kleine eindjes te tekenen en dus op te maken.
Ik ‘zweer‘ bij Koi-I-Noor / Thoison dÓr ( 2B en 4 B)
Het zijn heerlijke potloden om mee te tekenen.
Ik merkte het gisteren al; hoe mijn vermogen tot concentratie is gegroeid.
Eerder (voordat ik dit project van 365-dagen-een-portret deed) kon ik soms de draad kwijt raken als de lijnen heel ingewikkeld waren.
Ik merk nu dat dit stukken beter gaat; zoals bijvoorbeeld bij de haren. Ik ‘hou de lijn vast’ ook al ben ik omringd door een veelheid aan lijnen.
Je moet durven en doen. Daar komt het voor een deel op neer.
Maar ook, door elke dag te tekenen, groeit tegelijkertijd het vertrouwen in eigen hand en oog.
Dat maakt ‘durven‘ gemakkelijker.
Ik teken relatief langzaam als ik de lijnen volg. Meestal zonder op mijn papier te kijken terwijl ik teken. Ik blijf in contact met de lijn ( die ik zie). Als ik het contact kwijt raak, raak ik ook mijn verbinding met de lijn kwijt en moet ik mij herstellen; het contact herstellen.
Er is een mooie oefening in het boek The Natrual Way to Draw – heel goed boek overigens- die ik ook in mijn lessen gebruik. (Vaak kun je bij www.boekwinkeltjes.nl de boeken goedkoper krijgen.)
Het komt erop neer dat je
– als je aan het tekenen bent NIET op je papier kijkt
– en je tekent heel, heel langzaam terwijl je ogen in hetzelfde tempo gaan als je potlood. In mijn lessen noem ik dit ‘Je bent een visuele seismograaf.‘
Zo ga je de contourlijnen tekenen
Dit noemen we blindelings contourtekenen. Hoe ik ook zoek op internet; ik vind geen film-fragment waar het echt goed wordt uitgelegd/voor gedaan.
Nu komt er nog iets bij:
– voordat je een contour gaat tekenen, roep je het gevoel op, dat je de lijn als het ware met je potlood raakt.
Eigenlijk is dit het ‘contract houden‘ waar ik zo juist over schreef.
En dan ten slotte:
– als je klaar bent met een contour kijk je MAAR één tel op je papier om te zien waar de volgende contour begint.
Dan ga je weer hetzelfde doen: heel, heel langzaam tekenen ZONDER op je papier te kijken en het gevoel houden dat je de contour met je potlood raakt.
P.S.
Waar ben ik mee bezig? In ieder geval niet; mooie dingen maken. Een mooi portret. Of, een portret dat tot gemakkelijk mooi vinden leidt.
Eigenlijk zoek ik steeds meer wat de persoon ( en in het geval van een zelfportret ben ik dit zelf) uniek maakt. Daar hoort geen verbloemen bij, geen ‘gemakkelijke’ schoonheid. Het is alsof ik de ‘vezels‘ van iemands wezen zoek.
Dat spreekt me ook aan in de portretten van o.a. Horst Janssen; de dynamiek en de eerlijkheid erin.